Friday 26 January 2007

Birmingham

Σήμερα το πρωί, παρατήρησα πως σε μια ακτίνα 100 μέτρων από το σπίτι μου συνυπάρχουν μαυρόπευκα, έλατα, κέδροι και κυπαρίσσια σε κήπους και σε παρκάκια. Και όλα αυτά μέσα στο Birmingham παρακαλώ. Αν συνυπολογίσω τους αναρίθμητους σκίουρους, τις αλεπούδες, τα κοράκια και τα πολλά είδη πουλιών που συναντάω συχνά στους περιπάτους μου, διαπιστώνω πως η πόλη είναι παράδεισος βιοποικιλότητας και άγριας φύσης.

Tuesday 23 January 2007

Τεμαχισμένος λόγος

Ένας πολύ αγαπημένος φίλος, φίλος στο τώρα, στο τότε ή στο μετά μου είπε πως ''να μωρέ, ξέρεις, νομίζω, πως δεν αξίζουν και πολύ νομίζω δηλαδή να οι γυναίκες μωρέ, πως να το πώ, οι γυναίκες είναι γυναίκες και πως δεν μπορούν, ξέρεις, κατάλαβες...''

Και μετά από λεπτά περίσκεψης του απάντησα: '' Καταλαβαίνω τι θες να πεις, ναι έχεις δίκιο, δηλαδή δεν ξέρω, ίσως...''

Γιατί δεν μπορώ να βρω τη δικιά μου φωνή? Γιατί ίσως τη φοβάμαι, φοβάμαι αυτά που θα μου ψιθυρίσει αυτή η φωνή και θα με σφάξουν ως το τελευταίο μου κύτταρο.

-Και τί νομίζεις θα σου έλεγε η φωνή σου αν είχε φωνή δικιά της, αντάρια και καθαρή?

-Τί ωραία που θάταν να ήμουν γυναίκα!

Monday 22 January 2007

Φωνές

Μέσα μας υπάρχουν πολλές φωνές. Φωνές πρωτόγονες, φωνές πολιτισμένες. Άλλες που ζητάν υποταγή και άλλες που ζητάν κατάκτηση. Και ο σκοπός της ζωής μας είναι αυτός, να τις κάνουμε από ανεξέλεγκτες ελεγχόμενες. Είναι αμφίβολο αν θα τα καταφέρουμε αλλά η προσπάθεια μετράει. Αυτό αλλωστε δεν προσπαθεί να μας πει και ο Καζαντζάκης? Και μια και είπα Καζαντζάκης, είναι πράγματι συγκινητική η αγνή του πίστη στην ματιά της Κρήτης όπως την αποκαλεί. Δεν αμφιβάλω πως αυτή η ματιά υπάρχει. Αναρωτιέμαι όμως αν πλέον η Κρήτη μπορεί να την εμπνεύσει έτσι όπως την καταντήσαν οι Νεοκρητικοί.

Friday 19 January 2007

Ζωή

Παύεις να φοβάσαι τη ζωή όταν συνειδητοποιείς πως δεν είναι μαύρο-άσπρο. Αυτή η συνειδητοποίηση είναι δύσκολη και χρειάζεται συνεχή εγρήγορση. Ξέρω πως σε φοβίζει αυτό το ''συνεχής εγρήγορση'' αλλά και αυτό δεν είναι παρά ένας φόβος. Μια σκιά, τίποτα περισσότερο. Φιλιά.

Wednesday 17 January 2007

Πρόβλημα

Το μεγάλο πρόβλημα του ανθρώπου είναι ο χρόνος.
Η ζωή μας υφίσταται ένα βίαιο κατακερματισμό του χρόνου
που δεν τον ορίζουμε. Έτσι ο χρόνος γίνεται αντίπαλος.

Ο βιασμός παύει να υφίσταται όταν καταφέρεις να κάνεις
το χρόνο σύμμαχό σου. Όταν καταφέρεις να ακούς και να υπακούς
στο δικό σου χρόνο. Αφού τον υπακούσεις, κάθεσαι και θητεύεις δίπλα του,
μαθαίνεις τα μυστικά του σιγά σιγά και μετά τον εξημερώνεις, ώσπου τέλος τον ορίζεις.

Tuesday 16 January 2007

Γράμμα σε ένα φίλο

Φίλε,

τη συμβουλή μου μην ξεχάσεις. Σκύψε πάνω στους μύθους,
διάβασέ τους καλά και μάθε τους απ'έξω. Προσπάθησε να τους καταλάβεις,
άστους να βασανίσουν την ψυχή σου και αυτοί θα στο ξεπληρώσουν και θα ξεχαστούν.

Monday 15 January 2007

Ευτυχία

Το μαράζι αυτό τον έτρωγε μια ζωή
την ευτυχία που του υποσχέθηκαν οι μοίρες να βρει
ο δόλιος, δεν καταλάβαινε πως η ευτυχία σε βρίσκει από μόνη της,
όταν πάψεις να την αναζητείς.

Tuesday 9 January 2007

Καμπάνια

Επισκέφτομαι κάπου κάπου μαγαζιά με γυναικεία ρούχα και χαζεύοντας τα μεγάλα διαφημιστικά πόστερ τους δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ πως θα φαίνονταν αν τα μοντέλα ήταν τραβεστί.

Friday 5 January 2007

Ποιηματάκι για αρχή

Μπήκες από την παλιά αυλόπορτα
και περπάτησες τελετουργικά ως την άκρη του φράκτη
με τη μεγάλη θέα στους λόφους. Όπως κάθε φορά.

Και με ανακούφιση είδες πως δεν το είχε ρίξει ο άνεμος,
δεν το είχαν ξυλεύσει οι ξυλοκόποι, δεν το είχαν κάψει οι βοσκοί
το αρτόδεντρό σου. Η επώδυνη αφύπνιση μπορούσε να αναβληθεί.

Γύρισες πίσω και προσποιήθηκες παιγνίδι.