-Πόσες φορές θα στο πω, διάβαζε να γίνεις άνθρωπος.
-Μα τα διάβασα όλα, και τα μαθηματικά, και τη φυσική και τη γλώσσα...
-Όχι αυτά, τους μύθους, αυτούς να διαβάζεις.
-Δεν τους καταλαβαίνω από το βιβλίο, είναι πολύ μπερδεμένοι...μόνο όταν μου τους διηγείσαι εσύ όλα ξεκαθαρίζουν.
-Ποιό μύθο δεν κατάλαβες πάλι;
-Κανένα. Αυτόν με την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα. Ήταν ή δεν ήταν ευτυχισμένη στον Άδη;
-Δεν την άρπαξε κανείς την Περσεφόνη, στην πραγματικότητα κατέβηκε μόνη της στον κάτω κόσμο. Η απόφασή της δεν είχε να κάνει με ευτυχία ή δυστυχία, αυτό είναι σημαντικό για τον άνθρωπο, όχι όμως και για τους μύθους.
-Με τί είχε να κάνει τότε η απόφασή της;
-Με την επίγνωση του ότι το τέλος και η αρχή, η ζωή και ο θάνατος, η στιγμή και η αιωνιότητα είναι αξεδιάλυτα και αξεχώριστα.
-Ναι, αλλά αφού είναι αξεχώριστα, τότε γιατί επέλεξε να είναι για 6 μήνες στον Άδη και για άλλους 6 στη γη;
-Γιατί έτσι μόνο μπορεί να γίνει κατανοητό από τους ανθρώπους το νόημα της πράξης της.
-Μπερδεύτηκα...και ποιό είναι τότε αυτό το νόημα;
-Ότι τα πάντα είναι θέμα στυλ.
Friday, 30 November 2007
Subscribe to:
Posts (Atom)