Κάθε μέρα συναντώ ανθρώπους να μιλάνε, να μιλάνε,
να λένε πίπες, κούφια λόγια, άδεια μάτια.
Εγώ δε μιλάω ποτέ.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Στις όχθες του Guadalquivir έκατσα και...μύρισα. Και ξαφνικά κατάλαβα τι ήθελα να γίνω στη ζωή μου.
9 comments:
θα το έλεγα λακωνικό.
που είσαι εσύ; χάθηκες πάλι.
Εγώ θα το έλεγα μεγάλο ποίημα.
Geia sas paides; gia tin apoysia ofeiletai i mama patrida poy me pire ipo tin prostasia tis; toytestin tha ta leme spania; dld opws ws twra!
Πέρνα για καφέ.
Ή και για μπύρα...
ή για ποτό....
ή για μουσικές!...
άντε, άντε κάνε και εσύ το χρέος σου.
χεχεχε ;-)
επιτέλους θα μπορώ να κοιμούνμαι ήσυχος ότι οι κακοί δεν θα βιάσουν τις κόρες και τις αδελφές (μας)
Post a Comment