Τεμαχισμένος λόγος

Ένας πολύ αγαπημένος φίλος, φίλος στο τώρα, στο τότε ή στο μετά μου είπε πως ''να μωρέ, ξέρεις, νομίζω, πως δεν αξίζουν και πολύ νομίζω δηλαδή να οι γυναίκες μωρέ, πως να το πώ, οι γυναίκες είναι γυναίκες και πως δεν μπορούν, ξέρεις, κατάλαβες...''

Και μετά από λεπτά περίσκεψης του απάντησα: '' Καταλαβαίνω τι θες να πεις, ναι έχεις δίκιο, δηλαδή δεν ξέρω, ίσως...''

Γιατί δεν μπορώ να βρω τη δικιά μου φωνή? Γιατί ίσως τη φοβάμαι, φοβάμαι αυτά που θα μου ψιθυρίσει αυτή η φωνή και θα με σφάξουν ως το τελευταίο μου κύτταρο.

-Και τί νομίζεις θα σου έλεγε η φωνή σου αν είχε φωνή δικιά της, αντάρια και καθαρή?

-Τί ωραία που θάταν να ήμουν γυναίκα!